Deze reeks is een spiegel van onze individualistische maatschappij, waar mystiek, verlangen en weemoed zijn verweven in een gevoelsmatig samenspel. Centraal in de serie staat een gehavende deur, als metafoor voor hoop, verbinding en interactie met de anderen en met de omgeving.

De foto’s gaan dus niet alleen in dialoog met elkaar, maar ook met de ruimte die Casco ons biedt en met de andere deelnemende kunstenaars.